Taping, czyli używanie charakterystycznych plastrów, staje się coraz popularniejsze, a wiele osób dostrzega zbawienny wpływ tej metody na ich ciało. Z tego tekstu dowiesz się, jakie były początki tej metody i czy pomoże Ci w Twoich dolegliwościach.
Kinesiotaping – Co to?
Kinesiotaping to metoda terapeutyczna polegająca na aplikacji specjalnych elastycznych taśm na skórę w celu wspomagania leczenia urazów, redukcji bólu oraz poprawy funkcji mięśni i stawów. Taśmy kinesiotapingowe, wykonane z elastycznego materiału o właściwościach zbliżonych do ludzkiej skóry. Technika ta znajduje zastosowanie w fizjoterapii, sporcie oraz rehabilitacji pourazowej. Jej skuteczność opiera się na odpowiednim doborze napięcia i kierunku aplikacji taśmy w zależności od potrzeb pacjenta.
Jak działają tejpy?
Tejpy, czyli specjalne elastyczne taśmy stosowane w kinesiotapingu, działają poprzez oddziaływanie na skórę, mięśnie, stawy oraz układ limfatyczny i nerwowy. Ich elastyczność i sposób aplikacji pozwalają na delikatne uniesienie skóry. Zmniejszają w ten sposób nacisk na receptory bólowe, poprawiają mikrokrążenie i usprawniają odpływ limfy, redukując obrzęki oraz stany zapalne.
W zależności od techniki naklejenia taśmy mogą wspierać osłabione mięśnie, stabilizować stawy bez ograniczania zakresu ruchu, korygować postawę ciała oraz zmniejszać napięcie mięśniowe. Dzięki tym właściwościom kinesiotaping znajduje zastosowanie w rehabilitacji, sporcie i terapii bólu, wspomagając naturalne procesy regeneracyjne organizmu.
Po naklejeniu plastry odciągają skórę od powięzi i odciążają tkanki pod nią leżące. Zwiększa to przepływ krwi i zapewnia warunki korzystne do regeneracji w miejscach chorych. Same plastry wykonane są z bawełny pokrytej akrylem medycznym, dzięki czemu nie ograniczają dopływu wody ani powietrza. Są rozciągliwe i cechują się właściwościami zbliżonymi do tych, które posiada ludzka skóra. To kształt – nie kolor – plastrów decyduje o ich właściwościach i zasadności użycia w konkretnym przypadku.
Efekty stosowania tapingu
Kinesiology taping jest metodą nieinwazyjną, a przez to posiadająca bardzo szerokie zastosowanie. Początkowo miała pomagać sportowcom w leczeniu kontuzji, ale jej wykorzystanie nie jest przypisane jedynie profesjonalistom ani szczególnym rodzajom urazów. W zależności od sytuacji może działać przeciwbólowo, korekcyjnie, stabilizacyjnie a nawet profilaktycznie.
Wpływa bezpośrednio za zakres ruchu i aktywność mięśniową. Plastry usprawniają mikrokrążenie krwi oraz limfy, tym samym redukując ból. Przyspiesza to również leczenie chorego obszaru. Odpowiednio zaaplikowane plastry nie ograniczają ruchu pacjenta, w żadnym wypadku nie uniemożliwiają używania kontuzjowanych mięśni. Ich głównym zadaniem jest wsparcie chorego obszaru, tak aby mięśnie mogły swobodnie pracować we właściwy sposób oraz przyspieszenie powrotu pacjenta do pełnej sprawności.
Kinesiotaping – Dla kogo?
Kinesiotaping jest metodą terapeutyczną, która może być stosowana u osób w różnym wieku i o różnych potrzebach zdrowotnych. Poleca się go sportowcom w celu wsparcia mięśni i stawów, zapobiegania kontuzjom oraz przyspieszenia regeneracji po urazach. Korzystają z niego także osoby zmagające się z dolegliwościami bólowymi, takimi jak bóle kręgosłupa, stawów czy napięciowe bóle mięśni.
Sprawdza się również w rehabilitacji pourazowej i pooperacyjnej, pomagając w zmniejszeniu obrzęków, poprawie krążenia oraz stabilizacji osłabionych struktur. Stosuje się go u kobiet w ciąży w celu łagodzenia bólu pleców i przeciążonych mięśni, a także u dzieci z wadami postawy lub problemami neurologicznymi. Dzięki swojej wszechstronności i bezpieczeństwu kinesiotaping jest skutecznym narzędziem wspierającym leczenie i profilaktykę w wielu dziedzinach medycyny i fizjoterapii.
Historia kinesiotapingu
Początki kinesiology taping sięgają lat 70. XX wieku, kiedy to Japończyk – dr. Kenzo Kase – opracował podstawy tej metody. Kręgarz, skupiony na rozwijaniu swoich umiejętności, starał się wypełnić lukę na ówczesnym rynku fizjoterapeutycznym. W swojej codziennej pracy zauważał oczywiście dobroczynne działanie masażu i rozluźnienia mięśni dla zniesienia dodatkowych bóli u pacjentów. Jednak terapia musiała być powtarzana wielokrotnie, aby przynieść pożądane efekty – każda z osób szukających pomocy w rehabilitacji mogła z niej korzystać jedynie w trakcie wizyty.
Dr Kase szukał sposobu na przedłużenie efektów fizjoterapii i rozluźnienia mięśni pacjentów jeszcze długo po wyjściu z gabinetu. Tak narodził się pomysł na stosowanie kinesio tapingu, czyli plastrowania dynamicznego. Jego podstawą jest naklejanie specjalnych bawełnianych plastrów w miejscach pojawiania się napięcia mięśniowego, tak, aby przedłużyć efekty leczenia.
W latach 70. plastrowanie było już techniką znaną. Choć jej założenia były zbliżone do tych, które przyświecały dr Kase, sama metoda i jej rezultaty nie pokrywały się z celami, które próbował osiągnąć. Do tej pory plastry w rehabilitacji miały za zadanie podtrzymanie i odciążenie naruszonych stawów. Często krępowały przy tym ruchy, gdyż osoby kontuzjowane bały się dalszego uszkodzenia nadwerężonych mięśni. W ten sposób plastry – paradoksalnie – spowalniały leczenie.